O samotności i trosce o siebie

Samotność, to taki stan, w którym odczuwamy pewien brak. Każdy nazwie go inaczej. To może być brak obecności jednej, szczególnej osoby albo grupy osób, to może być również brak satysfakcjonującej relacji z innymi ludźmi lub ze sobą.

Czy samotność może przybierać barwy?

Jedni powiedzą, że jest jasna, świetlista może zielona… inni powiedzą, że jest mroczna, przerażająca, czarna… Jak to wytłumaczyć? Ta zielona daje nadzieję, że jeśli się jej wnikliwie przyjrzymy, to dowiemy się o sobie czegoś ważnego, może czegoś czego jeszcze o sobie nie wiemy, a samotność w kolorze czarnym związana jest często z poczuciem odrzucenia i bezradnością, bywa bardzo trudna do zniesienia.

Samotność w kolorze zielonym

Kiedy jej doświadczamy, z wrażliwością wsłuchując się w siebie, możemy się dużo o sobie dowiedzieć. Możemy odpowiedzieć sobie na pytanie, jak ważne jest dla nas bycie z drugim człowiekiem lub w większej grupie ludzi i rozpoznać, czy tęsknimy za obecnością ludzi w naszym codziennym życiu. Mamy okazję przeanalizować, jak wyglądają nasze relacje z innymi ludźmi. Czy wystarczy nam, że wiemy o nich tyle, ile można znaleźć na ich temat w mediach społecznościowych, czy tęsknimy za bliskością, wspólnym doświadczaniem i patrzeniem w oczy.

Możemy uświadomić sobie na ile gotowi jesteśmy dzielić się swoimi doświadczeniami z innymi i czy chcemy słuchać tego co mówią inni zachowując w tym równowagę i nikogo nie pomijając. Kolejnym aspektem, który możemy zauważyć, to na ile bezpiecznie czujemy się w relacji z innymi ludźmi. Czy potrafimy się witać i żegnać, wierząc w to, że rozstanie spowodowane np. wyjazdem to rozstanie tylko chwilowe i nie musi generować lęku i niepewności.

Samotność w kolorze czarnym

Kiedy jednak samotność odczuwana jest tak silnie, że nie jesteśmy w stanie niczego się o sobie dowiedzieć przybiera ona raczej ciemne barwy. Wówczas zwykle ściśle związana jest z poczuciem odrzucenia, poczuciem, że jesteśmy niepotrzebni, że nikt nas nie rozumie, że nie zasłużyliśmy na to co nas spotyka. Warto wtedy przyjrzeć się swojej sytuacji i naszej relacji ze sobą i innymi osobami.

Może to być dobry moment, żeby poprosić o pomoc, aby lepiej poznać mechanizmy, które za tym stoją. Często to nasze przekonania o sobie powodują, że tak właśnie się czujemy. Rozpoznanie towarzyszących nam wówczas emocji może stać się drogowskazem do odnalezienia naszych niezaspokojonych potrzeb, a wiedza o sobie może być początkiem do znalezienia motywacji do tego by o siebie zadbać.

Zdarza się, że odczuwamy samotność będąc w związku, mając wokół siebie ludzi. To jest moment, kiedy warto odpowiedzieć sobie na pytanie czego nam brak, nazwanie tego i powiedzenie o tym ważnym osobom.

Czy kiedy nie ma obok mnie innych osób, to muszę odczuwać samotność?

Świadome doświadczanie samotności to również świetna okazja do pobycia tylko ze sobą. Jeśli mamy otwartość i wrażliwość na siebie możemy nawiązać szczególną ze sobą relację. Jest to okazja do przyglądania się swoim potrzebom, marzeniom i związanym z tym emocjom.

To szczególny czas, kiedy możemy się sobą zaopiekować, sprawić sobie przyjemność. Mamy okazję odpowiedzieć sobie szczerze na pytanie co tak naprawdę o sobie myślimy, czy siebie lubimy i akceptujmy i co możemy sobie dać, żeby poczuć, że jesteśmy wyjątkowi.

Dorota Kozłowska – psycholog, psychoterapeuta dorosłych i młodzieży